Oswajanie.

Zacznijmy od tego,że po co w ogóle oswajać. Spotkałam się już kiedyś z pewnymi poglądami. Brzmiały one mniej więcej tak: "Nie rozumiem po co ludzie oswajają papugi. Przecież one powinny żyć na wolności". Każdy może mieć swoje zdanie i je szanuję gdyby nie to, że osoba która to napisała sama ma w domu ptaka. Najwyraźniej twierdzi, że to, że jest dzika sprawia, że czuję się ona chociaż trochę wolna. Czy trzymając w domu papugę, ale nie oswajając jej dajemy jej namiastkę wolności? Nie, wręcz przeciwnie. Jak ktoś może czuć się wolnym przebywając z kimś, kogo panicznie się boi? Kiedy codzienne czynności jak np. wymienianie ziarna jest dla papugi stresem. Kiedy oswoimy swoją papugę przestanie ona odczuwać to, że jest trzymana w niewoli. Papuga jest nie tylko przyjacielem dla nas, ale my jesteśmy też przyjacielem dla niej. Oczywiście inaczej jest z papugami trzymanymi w wolierach w większym stadku, gdzie czują się pewniej. Każdy kupując papugę myśli o tym, żeby dawała się głaskać, jadła z ręki i siadała na ramieniu. Istnieje złoty przepis na to jak oswoić swoją nimfę. Składniki: czas i cierpliwość. Rozczarowani? Każda nimfa oswaja się w innym tempie i do innego stopnia. Jedna oswoi się po tygodniu, a druga po kilku miesiącach. Jedna będzie dawała się głaskać i będzie siadać na ramieniu, a inna będzie tylko jadła z ręki. Nie starajmy się też za bardzo "uczłowieczać" swoją nimfę. Przecież nie o to chodzi, żeby była uzależniona od naszej obecności, tylko po to, żeby móc cieszyć się z jej towarzystwa, jednocześnie czerpiąc radość z obserwowania relacji nimf między sobą. Dlatego jeżeli nimfa nie lubi być dotykana, a należycie ja oswajałeś i jedyne na co się zdobywa, to jedzenie prosa z ręki, to należy to zaakceptować. Oczywiście są pewne wskazówki jak przekonać do siebie i oswoić nimfę. Przez pierwsze dni zostawiamy ją w spokoju. Nie podchodź do klatki, nie odzywaj się. Wiem, że to trudne. W końcu chcesz spędzać z nimfą jak najwięcej czasu, podziwiać ją. Musisz się jednak powstrzymać. Nie sprzątaj w klatce, najwyżej zmieniaj wodę. I Najważniejsze: NIE WKŁADAJ RĄK DO KLATKI. Widuję wiele pytań typu: "Moja papuga nie chcę się oswoić. Kiedy wkładam rękę do klatki, żeby jej dotknąć to ucieka i próbuję mnie dziobnąć". NIGDY NIE DOTYKAMY NIMFY NA SIŁĘ. Dopiero po kilku dniach przyzwyczajaj nimfę do swojej obecności. Siadaj blisko klatki, ale tylko na tyle na ile nimfa Tobie pozwoli (tzn. nie będzie się płoszyć i zachowa spokój). Mów do niej łagodnym głosem, nie ma znaczenia co mówisz, możesz nawet czytać książkę na głos. Ważny jest ton jakim to wypowiadasz. Kiedy już całkowicie przyzwyczai się do Twojej obecności, a nawet zacznie Cię ignorować zacznij karmienie z ręki. Długie proso najlepiej się do tego nada. I żeby nikomu do głowy nie przyszło zabieranie nimfie jedzenia, żeby głodna jadła z ręki (ktoś podsuwał kiedyś innym taki pomysł). Na początku trzymaj proso przez kraty, potem przez otwarte drzwiczki (ale nie wkładaj ręki do klatki), a później poza klatką. Potem skracaj długość trzymanego przez Ciebie proso. Nimfa nie raz czy dwa zapewne posmakuję Twojego palca, ale nie cofaj ręki. Przydatne jest nauczenie nimfy wchodzenia na żerdź i na rękę. Na początku przystaw żerdź, a w ręce trzymaj np. proso senegalskie tak, żeby nimfa chcąc je dosięgnąć musiała wejść na żerdź. Jak już tego się nauczy, to samo zrób z palcem. Przed tym nimfa wielokrotnie dziobnie Twój palec, ale nie wolno Ci cofać ręki. Nie każda nimfa jednak wyzbywa się strachu przed dłońmi, więc czasami wystarczyć musi wchodzenie na żerdź. Później możesz jej pokazać jaką przyjemność daję drapanie po główce (pod pióro). Jeżeli oczywiście nie boi się rąk, niektóre nimfy mogą jednak dawać dotykać się nosem. Teraz kiedy Twoja nimfa jest oswojona możesz rozpocząć naukę mówienia lub gwizdania. Oczywiście jeżeli Twoja nimfa jest samcem i masz wystarczająco czasu. Nie wiadomo kiedy nimfa coś powtórzy. Po tygodniu, miesiącu, roku, nigdy? Dlatego jak kupujesz nimfę to nie kieruj się tym, żeby nauczyć ją mówić, ponieważ możesz się rozczarować. Należy pamiętać, że każda nimfa oswaja się w innym tempie, więc cierpliwość, cierpliwość i jeszcze raz cierpliwość.